Het begon allemaal in de vroege ochtend. De wekker ging rond 5.30 uur en met veel zin gingen we na het ontbijt richting de stal om Genghis op te halen om te vertrekken naar Schilde (BE).
Louis onze geweldige meedenkende en ook meelevende staleigenaar had P4H Genghis Khan al om 6 uur zijn ontbijt gegeven zodat wij daar niet meer aan hoefden te denken.
Het laden is bij Genghis normaal iets wat niet echt gemakkelijk gaat en we nemen daar ook meestal ruim de tijd voor. Maar alsof de duivel het doet stond Genghis binnen de 30 sec op de wagen. Het beloofde een goede dag te worden. Genghis had er zin in. Onderweg naar Schilde, een rit van ± 1 uur en een kwartier ging vlot waardoor we al rond 8.15 uur op het wedstrijdterrein aankwamen. Het is best heerlijk om de tijd te hebben alles rustig klaar te kunnen zetten en je paard te laten wennen aan de omgeving.
Rond 9.40 uur – na de massastart van de 80km. Met Genghis richting de voorkeuring gelopen waarbij hij een Hartslag had van 44 en de andere waardes A’tjes en 1´Tjes. Top. We mogen starten. Rond 10.28 uur gingen we van start voor onze 30 (32km) rit. Heerlijk dravend volgden we de route totdat we na een paar meter een bordje misten. Gelukkig was er iemand vlak na ons gestart die al eerder in Schilde gereden had en ons ff op sleep touw nam. Hiervoor mijn dank. Ondertussen vond Genghis dat hij het tempo mocht bepalen en trok flink aan de teugels, want hij hoort voorop te lopen volgens hem. Ondanks dat hebben we samen besloten onze mederijder te laten gaan. Ik super blij dat we samen tot dit compromis zijn gekomen. Totdat… er weer een ruiter achter ons verscheen. Genghis werd hier super nerveus van en begon te stuiteren alsof zijn lever ervan af hing. Uiteindelijk hebben we deze ruiter ook voorbij kunnen laten en zagen we hem ook langzaam aan de horizon verdwijnen, waar Genghis het echter niet mee eens was en steeds begon te versnellen om maar bij te kunnen blijven. Dit heeft een paar kilometer geduurd waardoor we maar besloten hebben er een galop tegenaan te gooien zodat ff de spanning eraf ging. Telkens als Genghis vond dat er iets raars was – zoals rondrennende mensen en fietsers – had hij ff een beetje stress. Door ff een galopje te pakken was dat snel voorbij. Tot aan het eerste groompunt hebben we zo dus samen de tijd doorgebracht. Draven, stuiteren, galopje, draven, stuiteren, galopje. Het was ff doorbijten en ik had regelmatig de gedachte te stoppen en de hoop dat dit geen Ysselsteyn deel 2 zou worden.
Na het eerste groompunt gingen we verder, maar door onoplettendheid van mij of volg drang van Genghis gingen we met enkele ruiters van de 80 mee die al bezig waren met het einde van hun 1ste lus. Na een kilometer of 4 -5 begon er een lampje te branden en zijn we omgedraaid en hebben om de verloren tijd goed te maken deze 5 km in een heerlijk galop gereden. Tijdens deze galop vloog alle spanning bij Genghis weg en toen begon voor ons pas echt de wedstrijd. Nogmaals aangekomen bij het eerste groompunt zijn we op de goede route terecht gekomen en hebben we heerlijk kunnen rijden onder ons 2. Met gemak konden we nu samen ruiters inhalen en hebben een groot gedeelte in een rustig handgalop gereden. We moesten nog steeds wat verloren tijd goed maken vond Genghis.
Ondertussen genietend van de omgeving – dravend langs en tussen de golvende mensen - en enkele kleine schrikmomenten kwamen we aan op GP3 – Alison en Sjef – onze top grooms – hadden blijkbaar GP2 gemist en na ff een telefoontje besloten door te gaan naar GP3. Vanaf hier hebben we heerlijk ontspannen gedraafd en Genghis werd steeds ontspannender en ontspannender. We hebben zelfs grote stukken met losse teugel kunnen rijden. En toen was het weer gedaan, we waren zo fijn aan het genieten van elkaar, de omgeving, en de overvliegende buizerds dat de finish er sneller was dan gedacht.
Bij aankomst bleek dat we een officiële snelheid hadden gereden van 12,9km en daar konden we ondanks de extra kilometers mee leven. Maar nu begon het spelletje pas echt. Het was ons streven om deze wedstrijd met winstpunten naar huis te gaan. In België hebben we het geluk dat je binnen de 20 minuten mag aanbieden ipv binnen de 10 minuten zoals in Nederland. We hebben dan ook ruimschoots de tijd genomen om te koelen zodat Genghis zijn HS naar beneden ging. Uiteindelijk was zijn HS naar onze mening goed of toch niet en hebben we de stap richting de vet-in gemaakt. Rustig lopend – het bleek een eeuwigheid te duren – gingen we richting de Vet-in. De dierenarts kwam rustig naar ons toe en begon haar ding te doen. HS meten……, spanning, HS 52 zei ze….!! Opluchting alom.. Iedereen was nu al super blij dat dit al goed was, maar…. We waren er nog niet.. huidplooi meting…., nog steeds in spanning, darmgeluiden…. Nog steeds in spanning, Locomotie….. Ging goed. Daar was geen opmerking over te zeggen.. Maar nu de recup meeting….. HS 56!! Alle spanning zakte weg als ijs voor de zon.. Mijn dag kon niet meer stuk en Genghis kreeg een welverdiende knuffel van me…Onze 2 winstpunten zijn binnen
Louis onze geweldige meedenkende en ook meelevende staleigenaar had P4H Genghis Khan al om 6 uur zijn ontbijt gegeven zodat wij daar niet meer aan hoefden te denken.
Het laden is bij Genghis normaal iets wat niet echt gemakkelijk gaat en we nemen daar ook meestal ruim de tijd voor. Maar alsof de duivel het doet stond Genghis binnen de 30 sec op de wagen. Het beloofde een goede dag te worden. Genghis had er zin in. Onderweg naar Schilde, een rit van ± 1 uur en een kwartier ging vlot waardoor we al rond 8.15 uur op het wedstrijdterrein aankwamen. Het is best heerlijk om de tijd te hebben alles rustig klaar te kunnen zetten en je paard te laten wennen aan de omgeving.
Rond 9.40 uur – na de massastart van de 80km. Met Genghis richting de voorkeuring gelopen waarbij hij een Hartslag had van 44 en de andere waardes A’tjes en 1´Tjes. Top. We mogen starten. Rond 10.28 uur gingen we van start voor onze 30 (32km) rit. Heerlijk dravend volgden we de route totdat we na een paar meter een bordje misten. Gelukkig was er iemand vlak na ons gestart die al eerder in Schilde gereden had en ons ff op sleep touw nam. Hiervoor mijn dank. Ondertussen vond Genghis dat hij het tempo mocht bepalen en trok flink aan de teugels, want hij hoort voorop te lopen volgens hem. Ondanks dat hebben we samen besloten onze mederijder te laten gaan. Ik super blij dat we samen tot dit compromis zijn gekomen. Totdat… er weer een ruiter achter ons verscheen. Genghis werd hier super nerveus van en begon te stuiteren alsof zijn lever ervan af hing. Uiteindelijk hebben we deze ruiter ook voorbij kunnen laten en zagen we hem ook langzaam aan de horizon verdwijnen, waar Genghis het echter niet mee eens was en steeds begon te versnellen om maar bij te kunnen blijven. Dit heeft een paar kilometer geduurd waardoor we maar besloten hebben er een galop tegenaan te gooien zodat ff de spanning eraf ging. Telkens als Genghis vond dat er iets raars was – zoals rondrennende mensen en fietsers – had hij ff een beetje stress. Door ff een galopje te pakken was dat snel voorbij. Tot aan het eerste groompunt hebben we zo dus samen de tijd doorgebracht. Draven, stuiteren, galopje, draven, stuiteren, galopje. Het was ff doorbijten en ik had regelmatig de gedachte te stoppen en de hoop dat dit geen Ysselsteyn deel 2 zou worden.
Na het eerste groompunt gingen we verder, maar door onoplettendheid van mij of volg drang van Genghis gingen we met enkele ruiters van de 80 mee die al bezig waren met het einde van hun 1ste lus. Na een kilometer of 4 -5 begon er een lampje te branden en zijn we omgedraaid en hebben om de verloren tijd goed te maken deze 5 km in een heerlijk galop gereden. Tijdens deze galop vloog alle spanning bij Genghis weg en toen begon voor ons pas echt de wedstrijd. Nogmaals aangekomen bij het eerste groompunt zijn we op de goede route terecht gekomen en hebben we heerlijk kunnen rijden onder ons 2. Met gemak konden we nu samen ruiters inhalen en hebben een groot gedeelte in een rustig handgalop gereden. We moesten nog steeds wat verloren tijd goed maken vond Genghis.
Ondertussen genietend van de omgeving – dravend langs en tussen de golvende mensen - en enkele kleine schrikmomenten kwamen we aan op GP3 – Alison en Sjef – onze top grooms – hadden blijkbaar GP2 gemist en na ff een telefoontje besloten door te gaan naar GP3. Vanaf hier hebben we heerlijk ontspannen gedraafd en Genghis werd steeds ontspannender en ontspannender. We hebben zelfs grote stukken met losse teugel kunnen rijden. En toen was het weer gedaan, we waren zo fijn aan het genieten van elkaar, de omgeving, en de overvliegende buizerds dat de finish er sneller was dan gedacht.
Bij aankomst bleek dat we een officiële snelheid hadden gereden van 12,9km en daar konden we ondanks de extra kilometers mee leven. Maar nu begon het spelletje pas echt. Het was ons streven om deze wedstrijd met winstpunten naar huis te gaan. In België hebben we het geluk dat je binnen de 20 minuten mag aanbieden ipv binnen de 10 minuten zoals in Nederland. We hebben dan ook ruimschoots de tijd genomen om te koelen zodat Genghis zijn HS naar beneden ging. Uiteindelijk was zijn HS naar onze mening goed of toch niet en hebben we de stap richting de vet-in gemaakt. Rustig lopend – het bleek een eeuwigheid te duren – gingen we richting de Vet-in. De dierenarts kwam rustig naar ons toe en begon haar ding te doen. HS meten……, spanning, HS 52 zei ze….!! Opluchting alom.. Iedereen was nu al super blij dat dit al goed was, maar…. We waren er nog niet.. huidplooi meting…., nog steeds in spanning, darmgeluiden…. Nog steeds in spanning, Locomotie….. Ging goed. Daar was geen opmerking over te zeggen.. Maar nu de recup meeting….. HS 56!! Alle spanning zakte weg als ijs voor de zon.. Mijn dag kon niet meer stuk en Genghis kreeg een welverdiende knuffel van me…Onze 2 winstpunten zijn binnen